بیست و دو بهمن

بیست و دو بهمن تماشا داشت ایران

رقص وفاداری مردم پای پیمان

از هر طرف می آمدند یاران همدل

راهی به دریا بوده اند با جویباران

حاج قاسم و خیل شهیدان بوده ناظر

در برف و سرما آمدند چابک سواران

یادش بخیر ، چون همدلی های گذشته

دنیا تماشا کرد اصلِ جنس خوبان

ملّت دوباره شد یکی ، دستان واحد

در عین کثرت وحدتی مانند یک جان

جانی که از هُرمش فضای مهربانی

حاکم شده در اوج سرمای زمستان

روزِ خدا خود را نشان داد و دوباره

وحدت برای ملّتی شد نورچشمان

در تفرقه درد است با فریاد ملّت

شد گور و دشمن سرنگون گردیده در آن

ملّت ندارد مثل خود ، یکعدّه امّا

بیرون کشور بوده اردوگاه ویران

در ظاهر از آزادگی تعریف و تمجید

در پشت پرده نوکر ششدانگ شیطان

پا روی شانه تلخ مثل زهرمارند

برمردم خود یار نه ، باری بر آنان

این گفته ها تلخند اگر ؛ در ذات و معنا ،

روشنگرندو بوده حق همواره تابان

ایرانیان سروند، بیمانند و زنده

زیباتر از جنگل و دشت و بیشه زاران

افراشته چون گنبد گیتی* ، دماوند

از بنده ی غیر از خدا بوده گریزان

تاریخ دارد درسهای بیشماری

میگوید از فقرو غنا ، خشکی و باران

فرزند ایران سربلند و باوقار است

دارد سلیمانی درون خود فراوان

اهل درایت هست و تدبیر و مقاوم

با صبر خود هرمشکلی را کرده آسان

در مهربانی وَ سخاوت بی نظیر است

بر دشمنان رگبار موشک خشم و عصیان

اینجاست ایران خاک پاک سربداران

چون گوهری تابان همانند برلیان.

 #احمد_یزدانی