وه بهار آمد صفا آمد چقدر زیباست عشق
آسمان نیلی و پهناور عجب والاست عشق
نوعروسان شادمان و تازه دامادان به شوق
خیمه برپا کرده هرسو در سحر غوغاست عشق
گفتگوها در زمستان شد برای روز نو
در بهاران وعده ها اجرا شود ، ماناست عشق
چهچه بلبل و رقص گل تماشاکردنیست
دلربائی میکند عالم ، بیا دنیاست عشق
روح هستی زنده شد در آفرینش ، بیگمان
خالق عالم نگاهش سوی انسانهاست، عشق.
احمد یزدانی