ناقلا

ناقلا ، شعرِ تورا خواندم که غوغا کرده ای

گوشه ها را با کنایه جمع یکجا کرده ای

گفتی از چاقوی زنجانی وَ از دین مسیح

هر مسلمان را به نازی گبرو ترسا کرده ای

کشتی طوفانی عشق و جهان دامِ بلا

بادبان را وقت طوفان رو به دریا کرده ای

دامن کوتاه ندارد خنده امّا تو چرا؟

رفته ای در فکر و بیجا خنده آنجا کرده ای؟

سالها با لرزشی در زیر دامن دل بَرَند

آنقدر گفتی تو از دامن که رسوا کرده ای

ماه کُردی نه ، ولی ای نازنینِ مازنی

گفتی از صلح و سپس هم جنگ برپا کرده ای

تا دموکراسی شد حاکم دلبری شد کارِ تو

کشته ای با خنجر ابرو و حاشا کرده ای.

کوتوال خندان